Modern Poem: The Lesson, by Roger McGough

• 
  

Chaos ruled OK in the classroom
as bravely the teacher walked in
the nooligans ignored him
hid voice was lost in the din

"The theme for today is violence
and homework will be set
I'm going to teach you a lesson
one that you'll never forget"

He picked on a boy who was shouting
and throttled him then and there
then garrotted the girl behind him
(the one with grotty hair)

Then sword in hand he hacked his way
between the chattering rows
"First come, first severed" he declared
"fingers, feet or toes"

He threw the sword at a latecomer
it struck with deadly aim
then pulling out a shotgun
he continued with his game

The first blast cleared the backrow
(where those who skive hang out)
they collapsed like rubber dinghies
when the plug's pulled out

"Please may I leave the room sir?"
a trembling vandal enquired
"Of course you may" said teacher
put the gun to his temple and fired

The Head popped a head round the doorway
to see why a din was being made
nodded understandingly
then tossed in a grenade

And when the ammo was well spent
with blood on every chair
Silence shuffled forward
with its hands up in the air

The teacher surveyed the carnage
the dying and the dead
He waggled a finger severely
"Now let that be a lesson" he said

• 
  

Roger McGough is de schrijver van "The Lesson" hij is een gerespecteerd schrijver, en schrijft nu nogsteeds. Zijn werk is zo bekend geworden dat hij een O.B.E. voor zijn prestaties van de Engelse koningin heeft gekregen. McGough is geboren in Liverpool en ging naar school in 1940 en 1950. Een tijd waarin lijfstraffen doodgewoon waren in Engeland.

‘The Lesson" door McGough is een gedicht waarin het thema lijfstraffen extra overdreven word. Ook is het een parodie op mensen die zelf de wet willen schrijven. De titel "The Lesson" is een woordspeling. De leerlingen wonen een les bij en de leraar zal ze een les leren die ze nooit zullen vergeten.

Het gedicht gaat over de hoofdpersoon, een leraar die zo gefrustreerd is door de houding van de kinderen dat hij belsuit om ze een lesje te leren, iets wat ze nooit zullen vergeten. In deze les probeert hij de luidruchtige kinderen rustig te krijgen. Hij doet dit met de doodstraf in plaats van met de gebruikelijke lijfstraffen. In plaats van slaan met een stok, wurgt hij ze met zijn handen, steekt ze met zijn zwaard en schiet hij ze neer.

Het lijkt alsof het gedicht zich afspeelt op hedendaagse prive school, hier behouden leraren streng toezicht op de leerlingen en hebben hen onder controle.
McGough verwijst nooit naar de leerlingen met "students" of "children". Hij gebruikt uitsluitend negatieve termen zoals ‘hooligans', ‘latecomer', ‘vandal', en ‘those who skive'. Ondanks dat de leraar zich zo extreem gedraagt leef je toch met hem mee omdat hij een klas geordend moet houden met zulke onhandelbare kinderen. Dit wordt versterkt doordat de directeur van de school aan de kant van de leraar staat.

Het gedicht heeft een alwetende vertelsituatie. Je bekijkt het verhaal door de ogen van een toeschouwer. Beide partijen worden als slecht ervaren zodat je een objectieve kijk hebt.

Wij vinden het een goed geschreven gedicht, met een horrorachtig element. De laatste 2 strofes vinden wij het mooist, met name de zin: "Silence shuffled forward
with its hands up in the air."