What passing-bells for these who die as cattle?
- Only the monstruous anger of the guns.
Only the stuttering rifles' rapid rattle
Can patter out their hasty orisons.
No mockeries now for them; no prayers nor bells;
Nor any voice of mourning save the choirs, -
The shrill, demented choirs of wailing shells;
And bugles calling for them from sad shires.
Not in the hands of boys, but in their eyes
Shall shine the holy glimmers of good-byes.
The pallor of girls' brows shall be their pall;
Their flowers the tenderness of patient minds,
And each slow dusk a drawing-down of blinds.
Waar gaat het over?
“ Het lied voor de gedoemde jongelui”. De jongeren zijn gedoemd door de oorlog, zodra ze naar het slagveld gaan. Het is een oorlogsgedicht. Het gedicht wordt verteld door aan alwetende-verteller. Je bekijkt naar de situatie als een buitenstaander. De jongeren werden net zo makkelijk afgeschoten als vee. De bellen waarover gesproken wordt in het gedicht, zijn de klokken van de dood. De monsterlijke boosheid van de geweren, het geratel en geknetter van de geweren beperkt het blikveld van de jongeren. Ze hebben geen hoop meer voor de toekomst. De bellen zijn schijnvertoon, want zodra er aan een oorlog begonnen wordt weet je dat er mensen de dood ingestuurd zullen worden.
Er wordt een vergelijking gemaakt tussen koren in de kerk en het geluid van granaten. De hoorn geluiden verwijzen naar doden herdenkingen. Wanneer de soldaten terugkeren van het front wachten de meisjes en vrouwen hun vriendjes en mannen lijkbleek op, want het kan de dood van hun vriend betekenen. De vrouwen zijn zo bleek als een lijkkleed, ze zwijgen en spanning en verdriet. En wanneer de vrouwen weten dat hun vriend er niet meer is zijn ze zodra het donker wordt opnieuw alleen, zonder hun man of vriend.
Onze Mening
We zijn het met de motieven van de schrijver eens, oorlog is zinloos. Er worden schokkende maar duidelijke vergelijkingen gemaakt. Het gedicht is een eye-opener en had een actueel onderwerp voor die tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten