The boy in the striped pyjamas

Boekverslag 5vwo

J. Boyne, The boy in the striped pyjamas. Londen

Ik heb dit boek gelezen in 5vwo en het is een echte aanrader. Van mijn buurman had ik gehoord dat dit een erg mooi boek was. Hij is Engels leraar en raadde mij aan om het te lezen. Hij vertelde mij dat het een aangrijpend verhaal is waarin je continu geboeid blijft. Dit sprak mij erg aan en ik had besloten om dit boek te gaan gebruiken voor mijn boekverslag.

Het boek gaat over een negen jarig jongetje genaamd Bruno. Hij is erg overstuur als hem verteld wordy dat de hele familie verhuist naar een kleiner huis wat naast kamp Auschwitz ligt. Bruno vindt het maar niks dat ze zijn verhuisd. Hij heeft zijn vriendjes en z'n opa en oma achter gelaten. Het huis is oud en versleten en in de omgeving is ook niks te beleven. Bruno vraagt zich elke dag af wat de mensen in de verte achter het hek doen. Als hij het aan zijn zus Gretel vraagt wordt hij ook niet veel wijzer. Hij wordt alleen maar uitgemaakt voor sukkel. Als hij op een dag gek wordt van verveling besluit hij om op onderzoek uit te gaan in de omgeving. Hij verlaat het huis en loopt richting het hoge hek. Daar leert hij een Joods jongetje kennen, die precies even oud als hem is, genaamd Schmuel. Hij ziet er wel een beetje raar uit in zijn blauw gestreepte pyjama. Hij is erg dun en droevig. Bruno gaat elke dag naar Schmuel. Hij brengt wat eten mee en ze vertellen elkaar verhalen over hun familie en vorige thuis. Bruno vind het met meer zo erg om in Auschwitz te wonen nu hij een vriendje heeft, maar zijn moeder en zusje vinden het niks en hebben er na een jaar genoeg van. Zijn vader besluit dat hij met zijn moeder en zusje teruggaat naar Berlijn. Als hij dit nieuws aan Schmuel verteld besluiten ze om nog een keer op ontdekkingsreis te gaan. Bruno gaat Schmuel helpen om zijn vader te vinden. Hij krijgt ook een gestreepte pyjama en kruipt in zijn vermomming onder het hek door. Na uren gezocht te hebben naar bewijs, besluit Bruno om weer terug te gaan naar huis maar hij wordt samen met Schmuel en nog meer Joden ingesloten door een groep soldaten. Ze gaan een wandeling maken maar na deze tocht is er nooit meer iets van Bruno gehoord.

Op de achterkant van het boek had ik gelezen dat het verhaal over de holocaust zal gaan. En van mijn buurman wist ik dat het een aangrijpend verhaal zal worden. Ik verwachte een droevig verhaal.

Al mijn verwachtingen zijn uitgekomen. Het was een zielig verhaal maar ik vond het ook erg mooi. Voora omdat je nu alles door de ogen van een kind zag, wat iets verschrikkelijks erg onschuldig maakte.

Het verhaal begint in het huis in Berlijn. Het huis is erg groot met wel 5 verdiepingen. Je kon van trapleuningen afglijden en over Berlijn heenkijken als je door het raampje op zolder kijkt. In Berlijn was Bruno nog gelukkig hier had hij veel dingen om te doen en had hij vriendjes om zich heen. Dit in tegenstelling tot het huis bij kamp Auschwitz. Hij verveelt zich erg en heeft niemand om mee te spelen. Het huis is versleten en heeft maar 3 verdiepingen. Er zijn geen huizen in de buurt, alleen de mensen achter het hek bij de bosrand. De ruimtes hebben te maken met hoe Bruno zich voelt en in welke fase de oorlog is.

Naar mijn mening gaat dit verhaal over vriendschap. Bruno heeft het altijd over zijn vriendjes uit Berlijn en in het boek sterft hij uiteindelijk samen met zijn beste vriendje Schmuel.

In de verhaallaag worden de handelingen van Bruno beschreven, hoe hij alles om zich heen waarneemt en geen besef heeft van de gruwelijkheden. Door deze manier van vertellen moet je zelf achter de daadwerkelijke gebeurtenissen komen. Het einde waarin Bruno naar het kamp gaat en uiteindelijk zelf overlijd door zijn onschuldige manier van kijken. Iemand van de slechte kant, een onschuldig iemand wordt net als die onschuldige Joden vermoord.

Ik vond het een erg mooi boek. Het was apart om de oorlog door de ogen van een kind te lezen. Het verhaal heeft me erg geraakt en ik zal het iemand anders zeker aanraden om te lezen.

geschreven door: Lilian Hazelnoot