Oh what can ail thee, knight-at-arms,
Alone and palely loitering?
The sedge has withered from the lake,
And no birds sing.
Oh what can ail thee, knight-at-arms,
So haggard and so woe-begone?
The squirrel's granary is full,
And the harvest's done.
I see a lily on thy brow,
With anguish moist and fever-dew,
And on thy cheeks a fading rose
Fast withereth too.
I met a lady in the meads,
Full beautiful - a faery's child,
Her hair was long, her foot was light,
And her eyes were wild.
I made a garland for her head,
And bracelets too, and fragrant zone;
She looked at me as she did love,
And made sweet moan.
I set her on my pacing steed,
And nothing else saw all day long,
For sidelong would she bend, and sing
A faery's song.
She found me roots of relish sweet,
And honey wild, and manna-dew,
And sure in language strange she said -
'I love thee true'.
She took me to her elfin grot,
And there she wept and sighed full sore,
And there I shut her wild wild eyes
With kisses four.
And there she lulled me asleep
And there I dreamed - Ah! woe betide! -
The latest dream I ever dreamt
On the cold hill side.
I saw pale kings and princes too,
Pale warriors, death-pale were they all;
They cried - 'La Belle Dame sans Merci
Hath thee in thrall!'
I saw their starved lips in the gloam,
With horrid warning gaped wide,
And I awoke and found me here,
On the cold hill's side.
And this is why I sojourn here
Alone and palely loitering,
Though the sedge is withered from the lake,
And no birds sing.
Ook dit gedicht hebben we gelezen tijdens de les.
Waar gaat het over?
John Keats' "La Belle Dame Sans Merci." Is een gedicht waarin je uitgedaagd wordt om te fantaseren. Het gedicht gaat over een ridder die eenzaam is en vlucht naar de fantasie wereld. Als lezer zie je dat de ridder depressief is en eenzaam is in zijn omgeving. Het gedicht verklaart dat de ridder zelf in een verlaten plaats is. Depressief blijft de ridder alleen op deze plek en trekt bleek weg. De ridder wil weg uit het dagelijks leven en vlucht naar zijn fantasiewereld, waarin hij een wereld creeert van verlangens en dromen die uitkomen. Hij verzint een ontmoeting met een mooie vrouw die hem verteld dat hij het waard is om te bestaan en hij trots mag zijn. In het echte leven van de ridder, is hij zwak en zielig, maar wanneer hij de vrouw ontmoet is hij juist sterk. De ridder heeft de situatie onder controle en weet hoe hij moet handelen om te weren. Wanneer de ridder
" I set her on my pacing steed," zegt, doet hij dat met een sterke, harde stem. De vrouw zorgt ervoor dat de ridder zich niet meer alleen hoeft te voelen en laat hem zien wat liefde is.
Zelfs in zijn ontmoetingen met la belle dame, krijgt hij soms tekens dat de wereld waar hij echt in leeft een verzonnen wereld is. Hij beschrijft de vrouw als een prachtige fee, waardoor je als lezer weet dat ze niet echt bestaat. Ook het feit dat de vrouw in een andere taal spreekt laat zien dat ze niet van hier komt. Maar ook in de fantasiewereld verliest de ridder zijn kracht en vreugde. In het begin van de ontmoetingen heeft de ridder het heft in handen, maar vlak voor het einde als zijn fantasie wereld dreigt in te storten, verliest hij deze controle en neemt de vrouw het over. Hier kom je achter wanneer de ridder zegt: "and she lulled me alseep and there I dream'd." De ridder droomt over ridders en koningen die hem waarschuwen over de mannenverslinder La Belle Dame. Die droom is een revelatie dat La Belle Dame ( verzonnen) niet de situatie van iemand die depressief is verbeterd maar juist erger maakt. Aan het einde van de droom keert de ridder terug naar de werkelijkheid. De ridder besluit om op de afgelegen plek te blijven, omdat hij zelfs nog depressiever is dan voor de ervaring. De ridder realiseert zich dat hij niet altijd in een fantasie wereld kan blijven leven. Hij realiseert zich dat er geen hoop meer is omdat zelfs de wereld die hij op een bepaald punt gecreëerd had nu ontbreekt. Hij wordt nog depressiever en besluit om te blijven zodat hij de ervaring opnieuw kan beleven samen met het geluk wat hij even gevoelt had.
Mening
Dit vonden wij een van de mindere gedichten. Het is erg dramatisch en depressief wat ons niet erg aansprak. In het gedicht wordt er sterk overdreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten